زیگموند فروید برای اولین بار ایده مکانیسم های دفاعی را در منبع معتبر قرن 19 معرفی کرد.
بعدها، دخترش، آنا، مکانیسم‌های دفاعی را به‌عنوان منابع ناخودآگاهی تعریف کرد که ایگو می‌تواند از آن برای کاهش استرس درونی فرد استفاده کند. مردم این مکانیسم ها را یاد می گیرند تا از درگیری های درونی خود محافظت کنند.
فرافکنی یکی از انواع مکانیسم های دفاعی است. زمانی اتفاق می افتد که فرد احساسات، رفتارها یا افکار خود را به شخص دیگری فرافکنی کند. آنها معمولاً این کار را ناخودآگاه انجام می دهند.
سه نوع فرافکنی وجود دارد:
فرافکنی تکمیلی: این زمانی است که فرد تصور می کند که دیگران قبلاً عقاید خود را به اشتراک می گذارند.
فرافکنی تکمیلی: این زمانی است که فردی تصور می کند دیگران همان سطح توانایی هایی را دارند که آنها دارند.
فرافکنی عصبی: این زمانی است که یک فرد احساسات یا عواطف نامطلوب را به شخص دیگری نسبت می دهد.
سایت سرگرمی اموزشی plsenjoyit.ir فرافکنی ,زمانی ,دفاعی ,مکانیسم ,فرافکنی تکمیلی